قصه های معمولی

الان توی تاکسی نشستم و بعد  از یک هفته طولانی عجیب و خسته کننده ، بعد از گذروندن دو تا امتحان به غایت انرژی بر ، اومدم اینجا تا بنویسم.باید اعتراف کنم که  هیچ چیز به اندازه ی نوشتن منو اروم نمیکنه :) 

امتحان اولمون که یه افتضاح به تمام معنا بود :)) استاد هیچ جزوه یا منبع مشخصی نداشت و من مجبور شدم برای یه درس یه رفرنس کامل ، سرچ در اینترنت ، خوندن مقالات مختلف ، برگشتن به جزوات کارشناسی و خیلی کارای  دیگه رو هم انجام بدم و نهایتا از ۱۰ نمره ، ۵ نمره رو سفید بذارم که اتیشم میزنه وین قضیه :( 

امتحان دوممون که حجمش اونقدر زیاد بود که نرسیدم ۲۰ صفحه اخرشو بخونم و سر امتحان فقطططططط نوشتم. امیدوارم خراب نکرده باشمش که خیلی غصه میخورم .

توی هفته پیش دو روزی رفتم پیش مادربزرگ و پدربزرگم . روز دوم پدربزرگم حالش بد شد و رفت سی سی یو . مردیم و زنده شدیم. هر دفعه که زنگ میزدم حال پدربزرگمو بپرسم ، نفسمو توی سینه حبس میکردم و منتظر میموندم تا بگه خوبه . این انتظار های تلخ واقعا وحشتناکه . خداروشکر به خیر گذشت. 

در روز عشق ، سینگلی خیلی سخته :))) ولی دیدن زوج های جوون که توی کاافه ها نشستن و چشم هاشون پر از برق امیده ، خیلی قشنگه. همش با خودم میگم :" و تنها عشق ، و تنها عشق تو را به گرمی یک سیب میکند مانوس ..."

دلم یه خیال راحت ، یه حال خوب  و  یه خبر خوش میخواد!یعنی ممکنه تولدم اون خبر خوشی که باید بشنوم رو بشنوم؟ 

اهاااان. یه ماجرای با نمک دیگه . همیشه دوست داشتم بدونم این فالگیر ها چی میگن . من واقعا به فالگیر ها اعتقادی ندارم ولی همیشه دونستن اینده برام هیجان انگیز بوده . برای همین یه شماره گیر اوردم و رو هوا زنگ زدم ( اینکه قیمتش خیلی کم بود بی تاثیر نبود ) ولی به طرز عجیبی چند تاچیزی گفت که خب باید بگم کرک و پرم :))) و بر اساس پیش بینی شهناز جون ، تا حدود دو هفته اینا باید یه خبر خوش بشنوم :)) 

همین فعلا