آدم های سمی زندگی

من اصولا ادمی ام که  تابع جمعم. سعی میکنم کمتر بقیه رو اذیت کنم و اگر بخوام از طرف منفی قضیه بهتون بگم، به شدت ادم تایید طلبی ام. شما این ور قضیه رو داشته باشید. حالا یکی از دوستان دانشگاه به شدت ادم کنترل گریه و فکر میکنه فقط حرف ایشون درسته و هرکس با ایشون مخالفت کنه نمی فهمه و منطق نداره و فقط دوست داره بقیه تاییدش کنن. منم چند وقتیه که تلاش میکنم از این تایید طلبیم دست بردارم و خودم باشم. کاری رو بکنم که درسته. دنباله رو بقیه نباشم. توی پرانتز اعتراف میکنم که حس میکنم ارشد خوندنم یه جورایی پیروی کورکورانه از همه بود. ممکنه بگید داری ناشکری میکنی و ادما دوست داشتن جای تو باشن ولی نه واقعا! حس میکنم اگه یک سال به خودم مهلت میدادم شاید اتفاق بهتری در انتظارم بود توی ارشد. شاید رشته ی دیگه ای رو میخوندم و ...

بگذریم. حالا امروز سر یه موضوع واقعا بچگانه، توی گروه کلاسیمون دعوا شد. واقعا از نوع صحبت بچه ها و برخورد هاشون باید بگم که که میانگین سنی دانشجویان ارشد ورودی 99 رشته ما زیر 5 ساله. بعد به شدت هم به این دوستمون و من و یکی دیگه از دوستام شروع کردن توهین کردن. من فقط میخندیدم و واقعا برام مهم نبود. دیگه این دوست کنترل گرمون دستور فرمود که برو به ادمین گروه پیام بده که گروه رو پاک کنه :/ و به نظرم این حرکت واقعا زشت تر و بچگانه تر از حرفای اونا بود. و اصلا یعنی چی که گروه پاک بشه و اینا. در وهله دوم چرا من برم بگم؟ فلذا به دوست کنترل گرمون گفتم نه و دلایل خودمو و عرضه کردم. و ایشون در کمال ناباوری با من قهر کرده  که چرا من بهت گفتم برو بگو گروه رو حذف کن نگفتی :/ و مثلا باهام سرسنگین شده. و خب باید بگم از این همه رفتار های بچگانه ش خسسسسستم. انقدر خسسسسته که دلم میخواد یه ترم مرخصی بگیرم تا از بچه های ورودی خودمون عقب بیفتم و با اینا دیگه نباشم. و از خودم دلگیرم که چرا اجازه میدم ادما بهم دستور بدن و منو کنترل کنن. چرا انقدر خودمو ضعیف نشون میدم.

به قول تراپیستم، باید این ادم سمی زندگیمو بندازمش دور. واقعا فقط مایه عذاب منه. ولی حذف کردن ادما خیلی سخته خدایی...