زندگی در خیابان بیست و هفتم
قصه ها و خیال هازندگی در خیابان بیست و هفتم
قصه ها و خیال هادرباره من
قصه ها و خیال های یک نیمچه نویسنده همیشه دانشجو
ادامه...
موهبت معمولی بودن
سلام ، الان که دارم این متن رو مینویسم دراز کشیدم روی تختم و از خستگی دارم میمیرم. بله کرونا هم احتمالا مهمون خونه ما شده و مامانم که های ریسکن چون دیابت دارن و خواهرم رو درگیر کرده فلذا فعلا مدیریت خونه با منه تا ببینیم بعدش چی پیش میاد. جدا مامانا یه انرژی عجیبی دارن برای کارای بی پایان خونه. اگه خونه داری معمولی بود هیچی ، این وسط باید به مریض هم رسیدگی کنم و واقعا کارم چند برابره! خیلی سخت شده اوضاع خلاصه ، دعا کنید تستشون منفی باشه و سرماخوردگی ساده باشه . والا دید و بازدید عید و سفر رو بقیه میرن ، کرونا شو ما میگیریم :(
چند وقتی هست که با یکی از دوستام کلاس زبان انلاین و نیمه خصوصی گرفتیم و من این سری به خاطر مشکل مامان اینا به دوستم پیام دادم که شاید دو هفته ای درگیر مامان اینا باشم و نتونم بیام کلاسو و دوستم بهم گفت تو همش دنبال بهونه ای :) در حالیکه من کلا میخواستم کلاسو کنسل کنم ولی به خاطر اون هنوز نگهش داشتم و خودشم یه هفته ای سفر رفته و کنسل کرده و من هیچی نگفتم. خلاصه خیلی غصه دار و ناراحتم الان :( البته مشاورم چنین چیزی رو پیش بینی کرده بود . بذارید اعتراف کنم که من به شدت ادم تایید طلبی ام! یعنی واقعا شده بار ها و بارها خودمو زیر پا گذاشتم تا فقط مورد تایید بقیه باشم و الان اینم نتیجه شده . بخور ارغوان جون ، نوش جونت حقیقتا
الان واقعا گریم گرفته، از اینکه با دوستم بحثم شده و زندگیم انقدر قاراشمیشه . از هیچ چیز راضی نیستم . خواهرم دیروز بهم گفت هدفت برای امسال چیه؟ و من بهش گفتم هیچی! امسال هیچ هدفی ندارم . و خواهرم در کمال ناباوری نگاهم کرد! منی که همیشه پر از انگیزه و برنامه بودم امسال واقعا خالی ام . یه جورایی پوچ شدم! مثل یه روح سرگردون فقط زندگیمو میگذرونم !حتی به ذهنم زده کلا از ارشد هم انصراف بدم . نمیدونم همش فکر میکنم که اون ایده ال ذهنی من که هیچ وقت اجرا نمیشه. اصلا من یه ادم معمولی م که هیچ وقت اون کمال توی ذهن من قطعا اجرا نمیشه. برای همین کنار کشیدم از تلاش کردن بیهوده. دیگه اونجوری خودمو نمیکشم برای درس.تصمیم گرفتم اون ژست روشنفکریم رو کنار بذارم این عید. کتابایی رو خوندم که قبلا بهشون میگفتم زرد :)) فیلم دیدم فقط محض تفریح نه برای زبان و غیره. هر موقع حوصله داشتم درس خوندم و کلی با خانواده وقت گذروندم. تلاش کردم از این معمولی بودنم لذت ببرم. توقعمو اوردم پایین و سعی کردم از این ادایی که بهش تبدیل شدم فاصله بگیرم. و باید بگم که تاحدودی موفق بودم ولی به شدت غمگینم. از این تنهایی ، از این نشدن های بسیار زندگیم ، از این درجا زدن های طولانیم، به خودم قول داده بودم دیگه نه اینجا و نه توییتر منفی ننویسم و غر غر نکنم ولی امشب از اون شباست ...
چند وقت پیش توی توییتر نوشتم که خودسانسوری بد دردیه ، ادم یه سری حرفا رو توییتر نمیزنه ، یه سریشو اینستا ، یه سریشو حتی اینجا هم نمیتونم بنویسم!یعنی خودسانسوری من به حدی شده که فقط توی ذهنم خودمم. من خستم خداجون . خیلی خستم.
ببخشید از این متن درهم برهم طولانی غم انگیز ، ولی واقعا برای باز چندم مطمئن شدم که فقط نوشتنه که منو اروم میکنه ...
سلام
خداروشکر بهترین و سرت گرمه آدم بیکار ذهنش میره پی مسائل مختلف...
منم خوب ، شکر
اره خیلی باهات موافقم ، هر چه قدر سر ادم شلوغ تر باشه بهتره!
چه خبر؟
سلام سینا، هیچ خبر
یه زندگی ابی و اروم :)
کرونا رو گرفتیم و رد کردیم شکر خدا. البته من ژن بتر بودم و نگرفتم و نقش پرستار رو به عهده داشتم
مشغول کارای دانشگاهم. این ترم قبول کردیم که تی ای یه درس کارشناسی باشم و یه هفته ای هست سرمو گرم کرده:))
تو چه خبر؟ اوضاع خوب پیش میره؟
امیدوارم که مریض از سر خانواده ت به راحتی رفع بشه :)
تعریفت از معمولی بودن یا غیرمعمولی بودن چیه که از اینکه معمولی باشی گاهی ترس داری؟
مرسی ستایش جون :*
میدونی ، تا هپین چند وقت پیش از خوندن کتابای معمولی ترس داشتم که یه وقت ژست روشنفکریم بهم نخوره ، موزیکای با ریتم عجیب غریب گوش نمیدادم که حالا شاید به سلیقه موسیقی خوب توهین بشه ، الان به این نتیجه رسیدم که بابا زندگی دو روزه ، کیفشو ببر :) و این لذت های معمولی رو از خودم نمیگیرم. من یه ادمم با سلایق و روزهای معمولی :)
سلام وهزاران درود بر ارغوان عزیز
هر وقت دلتون گرفت با خودتون بگین و این نیز بگذرد ! والا! دنیا اصلا ارزش این حرفارو نداره
سلام عمو قندک
واقعا، دنیا ارزش اینو نداره که هی به خودمون سخت بگیریم و خودمونو اذیت کنیم
سلام خوب کاری نوشتی، من دقیقا میفهمم اون حال تو را، فکر کنم این بی انگیزگی برای همه ی ماها تو یه دوره ای پیش اومده باشه. اتفاقا خیلی خوب کردی کتابهای سبک تر خوندی. چرا با خودت تعارف داشته باشی اصلا میخواستی اونها را بخونی فقط از این جهت که به خیال پردازی ات دامن میزنه و یا هر دلیل دیگه ای.
خارج از شوخی این آلارم ها نشونه ی یه دوره فشار زیاده که تحمل کردی برای مدتی بدون حس عذاب وجدان به خودت استراحت بده تاکید میکنم بدون حس عذاب وجدان
امیدوارم زود حال خواهرت خوب بشه و فضای خونه به حالت سابق برگرده که تو هم بتونی راحتتر به استراحتت برسی
سلام زری جونم
الان بهترن خداروشکر ، ولی واقعا عجب ویروس موذی ایه !
اره واقعا، دارم تلاش میکنم دیگه به خودم سخت نگیرم. من خیلی الکی زندگیمو به خودم سخت میگرفتم. الان راحت ) حالا نه خیلیم بدون عذاب وجدان؛)))) استراحت میکنم و به کارایی که دوست دارم میپردازم.
سلام ارغوان جونم
نبینم فاز غم برداری
تو یعنی خانه داری بلدی؟ آشپزی هم بلدی؟ بابا آفرین، من خونه بابا بودم بلد نبودم، الان هم همچین درست حسابی تعریفی نیستم ، ولی عی..می گذرونم زندگی رو و خداروشکر،پدر و پسر راضیند
راستی تو خانواده مون معمولا هیشکی به پرستاری هم قبولم نداره، هرکی مریض بشه میگن طیبه همراهمون نباشه،یه همچین پرستار نمونه ای هستم من، فقط این نیکان بیخودی خیلی دوستم داره و فکر می کنه بهتر از من نیومده به بازار جهان
ایشالا که خواهرت کرونا نباشه و مادرتون هم در خطر نباشند،اما خب شماها جوانب احتیاط رو باید رعایت کنید فعلا
راستی زندگی معمولی هم قشنگه ، لذتش رو ببر،همین که از زیستن در حال لذت ببری خیلی هنره والا، یه کم اینجوری استراحت بده به مغزت ،دوباره انگیزه پیدا می کنی برای هدف های بزرگ و تلاش های بیشتر
تو یه دختر توانمند و تلاشگری، من مطمئنم عزیزم
راستی همه ی آدم ها خودسانسوری دارن،همه جای دنیا،طبیعیه
من خودم خودسانسوری هام دلیلش اینه که دیگران رو ناراحت نکنم حتی یک نفر رو نگران نکنم
سلام طیبه جون.
ببین لازم بود به نظرم. الان حس میکنم اون عینک برتری و روشنفکری بیخود از روی چشم هام برداشته شده. سخت بود ولی الان خوش حال ترم:)
اررررره ببین راستشو بخوای ما 5 تا بچه بودیم با یه مامان شاغل . برای همین من از اوایل نوجوونیم همه کاری بلدم. یادمه دیگه 9 سالم بود که تموم لباسامو خودم اتو میکردم. اوایلش سخته ها ولی به نظرم الان از همسن های خودم توانمند ترم و این منو راضی میکنه به اون سختی ها:)))
واقعااا زندگی معمولی قشنگ تره. اون ارامشی که جاریه تو لحظه هاش ادمو به وجد میاره...
آخی..انشاا..که بلا دوره و این اصلا کرونا نیست...ارغوان جون انقدر بخودت سخت نگیر...روزهای زندگی عین برق میگذرن..یه روز بخودت میایی و میبینی فقط حسرت خیلی چیزا برات مونده..قدر جوانیت رو بدون...زندگی رو ساده بگیر و از هر لحظه ش لذت ببر..این نصیحت ها رو من گوش ندادم والان دارم حسرت اون روزهای خوب گذشته رو میکشم...روزایی که جر و بحث کردن با دوست صمیمیم دیگه اوج ناراحتیام بود و حذف و اضافه کردن یه واحد درسی توی دانشگاه دیگه آخر دغدغه و استرسهام...الان یادم میوفته خنده م میگیره بخدا...
قربونت، کرونا لود ولی الحمدلله به خیر گذشت!
دقیقا از ترس همین حسرت هاست که دیگه بی خیال اون سخت گرفتنا شدم. میخوام اماسلو تازه زندگی کنم...
انشالله که زودتر سلامتی شونو به دست بیارن
این دورانم بلخره میگذره
باید جواب دوستتو میدادی
چرا انقدر نا امید؟
نه سینا ناامید نیستم،بیشتر یه جورایی پذیرفتم که من توی زندگیم قرار نیست استیو جابز یا ماری کوری باشم. من ارغوانم با ارزوهای ریز و درشتی که یکیش هم حالا ماری کوری شدنه :)
اگه بدونیکه چه قدر دارم تلاش میکنم جواب ادمارو توی همونجا بدم!کاش بتونم
سلام !
راستش اسم وبلاگت منو به اینجا کشوند ...
یه هو منو یاد کتابخونه ام انداخت که چقدر دلتنگشم این روزا ...
« دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم »
......
اروم آروم یاد میگیری که خودت باشی ، یاد میگیری که تو انقدر برای مردم اهمیت نداری که خودت رو به خاطرشون معذب کنی ...
جز چیزایی که مبادی آداب و اخلاقه ، به راحتی می تونی خودت باشی ... نه اینجا که حتی توی واقعیت
صبر کن بانو
مرسی ریرا، میدونی این گذر از این حالت داره بهم سخت میگذره ... امیدوارم که همینجور هم بشه
بازم بهم سر بزن