سلام :)

سلام ! من همیشه به تق تق کیبرد و جادوی کلمات اعتیاد داشتم. مدتی دور افتادم از این حال و هوای دوست داشتنی و حالا امشب ، پس از گذشت چند سال ، بعد از یک دعوای مفصل و گریه ی طولانی ، به سرم زد دوباره وبلاگی داشته باشم . خودم را برهانم از این خودسانسوری مدام و بیایم اینجا از قصه ها و خیال های یک همیشه دانشجوی 24 ساله بنویسم. پیش شما خودم باشم . دوباره تبدیل بشوم به همان وروجک نیمچه نویسنده ی عشق شعر و شاعری :)

من امدم اینجا ، کنگر بخورم و لنگر بیندازم ، از خیابان 24 ام  زندگی ام بنویسم و ثابت کنم زندگی بدون نوشتن ارزشی ندارد:)